Witagron (deel 2

Redelijk uitgeslapen,fysiek aanmerkelijk gebroken wat mijzelf aangaat, staan we op.
Eigenlijk sta je niet op wanneer je in een hangmat geslapen hebt; je stapt uit....
Trouwens, de complimenten aan Betsy!!
Voor haar was het de eerste keer dat ze in een hangmat geslapen heeft!
Zo te horen die nacht is het haar aardig bevallen. ( ;) )

Na een verfrissende douche (Engel was al vroeg naar de rivier gegaan om te zwemmen) en een kop koffie met toast als ontbijt, kwam Engel met het voorstel om vandaag naar Witagron te gaan. Gisteren had hij al gehoord dat het ongeveer een half uurtje rijden was en het is de kleinste bosnegerstam, de Kwinti, is die daar woont. (oftewel de Kofimaka).
En we zijn nu zo dichtbij.

De mannen aan de overkant zijn alweer druk bezig met het dak van het nieuwe kamp. Ze zijn bijna tot de nok gekomen. Hoe snel dat gaat!

En dan gaan we richting Witagron.
Het duurt inderdaad iets minder dan een half uur.
Volgens Jacintha is het 25 km. rijden, maar als Winston de dagteller op 0 zet blijken we 35 km. gereden te hebben. Kniesoor die daar op let!

Allereerst zoeken we weer de kapitein, de heer Willem Emanuels.
We ontmoeten aan het begin van het dorp de basja , de heer Ronald Gedens die ons meeneemt naar de kapitein.
We lopen door het dorpje en het valt ons meteen op dat er overal afval ligt.
Wat een verschil met een indianendorp, echt waar.
Letterlijk overal ligt vuilnis en niemand lijkt er zich ook wat van aan te trekken.

We komen langs het huisje van zijn broer en schoonzuster en waar ook zijn moeder bij inwoont, die in een rolstoel zit.
Ze heeft vorig jaar een hersenbloeding gehad en is aan haar rechterkant verlamd.
Gelukkig dat ze verzorgd wordt door haar schoondochter.
We mogen van de broer een paar foto's maken, maar moeders is er eigenlijk niet zo van gediend.
We lopen daarom maar snel door.

Wanneer we bij de kapitein komen,zien we een vuilniszak met vuile luiers op, die in de zon ligt te meuren!
Ik bedoel maar.
De kapitein heet ons hartelijk welkom en neemt vriendelijk ons flesje rum in ontvangst.
Maar omdat de basja degene is die met ons mee zal lopen, geeft hij de fles door aan de heer Gedens die er zichtbaar blij mee is.

De kapitein laat ons zijn erf zien en zo komen we plotseling voor een grote kooi te staan, waar naast een paar eenden ook 2 spin-apen zitten.
Van die dunne zwarte apen met een lange staart, zodat je denkt dat hij 5 armen heeft. Vandaar de naam. En ze hebben zo'n grappig kuifje, recht naar voren.
Het is een mannetje en vrouwtje en het mannetje zit met een touw vastgebonden, zodat hij niet bij het (zijn?) vrouwtje kan komen!
Nog net bij een bak groen water op de bodem van de kooi.
Wat een trieste aanblik!!
Ik houd mijn waterflesje voor het gaas en onmiddellijk pakt het mannetje die aan en begint te drinken!
Iedereen lachen natuurlijk, maar mijn hart huilt op zulke momenten.
Hoe kunnen mensen dieren toch gebruiken voor eigen vermaak en ze in dergelijke omstandigheden houden?
Eigenlijk te walgelijk voor woorden.
Ik denk dat ik Moniek Pool maar eens ga aanschrijven hierover, kapitein of niet!

We horen dat de granman, de heer André Matthias, thuis is en de basja gaat vragen of we bij hem langs mogen komen.
Even later horen we dat dit akkoord is en zo staan we oog in oog met een oude broze man. Het blijkt dat hij bijna niets meer kan zien, want wanneer we onze hand uitsteken, weet hij deze niet te vinden. Dus pakken we die van hem maar.
Het is wel bijzonder dat we zo op zijn balkon worden uitgenodigd en met hem kunnen praten, want normaal gesproken richt je je altijd tot de basja en nooit rechtstreeks tot de granman!
Misschien zijn de tijden toch aan het veranderen, maar in ieder geval is de granman vrolijk aan het vertellen en luistert met genoegen naar onze verhalen en de reden van onze komt. Hij vindt het natuurlijk prachtig dat er een oud-Trisser bij hem op bezoek is. Altijd leuk, die verhalen van vroeger.
We complimenteren hem met zijn mooie tuin en dat doet hem zichtbaar genoegen.

We worden door de basja nog geattendeerd op een huisje dat verscholen achter het groen staat: het laatst overgebleven huisje na de binnenlandse oorlog (het hele dorp is toen vernietigd!)

Na een foto-sessie nemen we hartelijk afscheid van de granman en met de basja lopen we terug naar de auto.
Het is inmiddels bloedheet geworden en de zon brandt genadeloos op onze schouders.
We bedanken hem voor zijn gastvrijheid en bereidheid om met ons het dorp te bezichtigen.
Het blijft natuurlijk heel bijzonder voor ons dat we in dit dorp een bezoek mogen brengen, want er zullen maar heel weinig toeristen komen, laat staan blanken!
En dan gaan we weer terug naar Josepdorp.
Engel is aan een zwembeurt toe en wij willen baden!

Vanavond eten we dus rijst met ei en tomaten/komkommer.
We lopen na het eten met z'n vieren nog wat op de weg.
Het is heerlijk loom zacht weer en er komt zelden een auto langs.
Het is donderdag en we hoorden dat op deze dag er geen houttransporten plaatsvinden!
Het waarom is me ontschoten maar het is in ieder geval rustig.
Het kampje is al bijna klaar en volgens Jacintha gaat het een mooi feest worden.
Temeer de president komt en misschien komt de First Lady ook mee!
Op mijn vraag of ze in traditionele kledij gaan was het antwoord: ja, helemaal paars-wit!!
Dus....

Ik ga een beetje vroeg mijn hangmat in, want ik ben best moe en heb nog steeds last van mijn knie!!
Op een gegeven moment hoor ik Betsy, die naast mijn hangmat staat, zeggen: "Engel, wil je even komen?"
Aan de toon waarop dit gezegd wordt, ben ik klaarwakker!
Wanneer ik haar dan (te hard) hoor fluisteren: "spin!!", ben ik vrij snel mijn hangmat uit.
Er zit een behoorlijk grote spin aan de binnenkant van de hut, een dikke meter van mijn hangmat!!
Kijk, als je het niet weet is het wat anders, maar nu??
Betsy wil het beest wel voor me wegjagen met een bezem, maar volgens Engel weet je dan niet waar hij blijft en misschien beschadig je hem wel!
Nog niet gedacht aan mijn beschadigde gemoedsrust, Engel?
Het duurt nog even voordat ik weer in mijn hangmat durf te gaan liggen, met de klamboe strak eromheen en de ogen strak gericht op het beest, wat volgens mij mij gemeen zit te lachen!

Ik ben benieuwd hoe lang Winston in zijn hangmat blijft, vannacht.

wordt vervolgd,,,,,,,