Ja, we leven nog!!!

Hallo beste leesvrienden en familie!!

We hebben heel lang niet van ons laten horen en dat is niet zonder reden geweest; we hebben het gewoon druk!
Volgende week zitten we weer in het vliegtuig en dan hebben we gelukkig meer dan 8 uur om wat te rusten.

Wat is er allemaal gebeurd??

Ik had in het vorige verslag gezegd dat er iets spannends te gebeuren stond en inmiddels is het al geweest:

trrrrrrrrrromel, trrrrrrrrrrrommel, trrrrrrrrrrommel......(voor de spanning)

We hebben een gesprek met de First Lady, mevrouw Ingrid Bouterse-Waldring gehad om over onze plannen hier in Suriname te praten!!

Ik had haar eind maart een mailtje gestuurd (dus maar niet onnodig wachten totdat Ramses eens iets gaat doen!) met de vraag of ik haar in de Wereld Autisme Week kon spreken over ons plan: het opzetten van een logeerhuis voor kinderen met autisme.
Gerefereerd aan haar bezoek van 2 jaar geleden aan Amerika, toen ze een school voor (jong)volwassenen had bezocht, die allemaal een vorm van autisme hebben.
Maar ook aangegeven dat we 10 april alweer naar Nederland terug moeten.

We gingen dat weekend naar Paramaribo om Phagwa te vieren en toen hebben we bij het guesthouse het plan gekopieerd, een envelop gescoord, een fotokopie van een foto van haar man en haarzelf erbij (had Engel gemaakt op die 25 februari) en dit aan de security-figuur die voor haar Kabinet stond, afgegeven.
Dinsdagmorgen word ik gebeld door de secretaresse van haar, dat mevrouw Bouterse ons graag wil zien en dat we de week daarop de officiële dag en tijd doorkregen.
Zó snel kunnen dingen soms ook gaan hier
En we zijn inderdaad in een draaikolk terecht gekomen.
Ineens bellen mensen terug, beantwoorden de mails of krijgen we uit onverwachte hoek uitnodigingen.

Jullie begrijpen hopelijk dat ik nu wel heel weinig tijd overhoud om het reisboek bij te houden, laat staan alle foto's (die Engel stug door blijft maken) uit te zoeken en te plaatsen.

We hebben trouwens een leuk Phagwafeest meegemaakt.
Ik heb nog nooit zoveel rose, groene, paarse en blauwe Surinamers gezien.
Viel me wel op dat er geen wit poeder wordt gebruikt. Misschien is de associatie met dat andere witte poeder wel te groot of zo?
Volgende keer neem ik een kilo bakpoeder mee!!
In ieder geval is het een giga-kleurrijk feest.
En vooral de stagiaires gaan helemaal uit hun dak in de Palmentuin.
's Avonds is er een groot feest op het Onafhankelijkheidsplein (hoezo had Bouterse gezegd dat er na Carifesta geen feesten meer gegeven mochten worden op het plein, omdat de grasmat bijna verdwenen is??),maar dan zijn Engel en ik alweer in de bus richting huis.

Maar zoal ik al zei: 1 april staan we in ons goeie goed (lange broek, net bloesje: zwéten!!) bij het Kabinet van de First Lady.
We hebben er bijna een uur gezeten en veel kunnen vertellen over het plan en hoe het er uit gaat zien. En natuurlijk wáár het moet komen.
Ze gaf aan het een geweldig initiatief te vinden en biedt aan om ons te helpen waar ze kan, binnen haar competenties.
Gezien het feit dat er wat betreft autisme in Suriname bijna geen gegevens (data's) te vinden zijn, is het van groot belang dat dit opgepakt gaat worden en daarom juicht ze ons initiatief zo toe.
Ze zei, dat Suriname mensen als ons nodig heeft.
Prachtig toch?
O ja, ze vond ook dat ik van die mooie blauwe ogen had, maar dit terzijde.
Ze heeft iedere week overleg met de districtscommissaris van Para en zal haar bevindingen aangaande ons plan aan hem doorgeven.
En ook dat ze achter ons plan staat en dat hij ons ook van dienst kan zijn met diverse dingen.
Tevens wil ze graag op de hoogte worden gehouden van verdere ontwikkelingen en als we haar nodig hebben, kunnen we ons altijd in verbinding stellen met haar persoonlijke secretaresse.
Ik heb haar ervaren als een intelligente, aardige en betrokken vrouw met het hart op de goede plaats voor wat in ieder geval de kinderen van Suriname betreft!
Ze gaat nog bellen met mevrouw Lilian Ferrier, om te vragen of ze iets voor ons kan betekenen.
Mevrouw Ferrier is kinderspsycholoog en heeft in het verleden kinderen met ASS getest en begeleid.
Zal geweldig zijn als we haar medewerking zouden kunnen krijgen.
We hebben hartelijk afscheid van haar genomen en haar ook nog een klein kadootje gegeven: we hebben de foto laten vergroten en inlijsten.
Ik zei tegen haar, dat het net op een trouwfoto van haar leek, en daar moest ze hartelijk om lachen.
Was er zichtbaar blij mee.

Engel en ik waren voor die tijd al bij de DC geweest; de heer Jerry Miranda.
Aardige man en helemaal enthousiast toen hij hoorde dat Engel nog veel foto's van dit district heeft, vanaf 1975.
Hij wil hiervan dolgraag kopieën hebben voor een door hem op te zetten informatiecentrum!!
Vooral de foto's die Engel gemaakt heeft van het inmiddels bijna gesloopte treinstel in Onverwagt heeft zijn speciale belangstelling.
Dus denk ik maar zo: voor wat hoort wat, niet dan?
We gaan hem dan ook vragen wat hij concreet voor ons en onze plannen binnen zijn district kan doen, met betrekking tot verstrekken vergunningen, sneller een stempeltje op je formulier etc.
Hij had n.l al laten doorschemeren dat het voor zijn district natuurlijk geweldig is, wanneer er een Expertise Centrum Autisme staat!!
Uniek voor Suriname.

Ook heb ik een Skype-gesprek gehad met professor Martine Delfos, een fenomeen onder de "autisme-deskundigen"
Bert Schreuders, de man die fungeert als sparringpartner en langs de zijlijn met ons meekijkt ( en heel veel connecties heeft en goed is voor ons netwerk!!) heeft ons aan elkaar gelinkt en zodoende hebben we op een zondagmiddag ruim een uur met elkaar gesproken.
Ze heeft een andere kijk op autisme en vooral de manier waarop begeleiding gegeven zou kunnen worden. Heel interessant en gedurende het gesprek kwamen we er achter dat ik in mijn manier van begeleiden niet zo heel ver van haar manier verwijderd ben.
Zitten we aardig op één lijn, wat dat aangaat.
Ze gaat eind april richting Ecuador,maar wil ons voor die tijd graag nog ontmoeten.
En ze wil ons graag helpen met haar expertise! Geweldig aanbod, toch?

En zo zijn er meer mensen die we op onze "sympathisanten-lijst" kunnen zetten.

Gisteren een goed gesprek met Bert gehad en hij heeft ons al geïntroduceerd bij iemand binnen de Surinaamse Ontwikelings Bank, die weer werken met de Caricom.( overkoepelend orgaan van landen rondom het Caribisch gebied).
Vandaag de man gemaild en we kunnen a.s maandagmorgen bij hem terecht.
De directeur is ook aanwezig en Bert gelukkig ook, want we gaan nu een gebied betreden waar we niet zo in thuis zijn.
Hopelijk weten we na maandag meer.
Bert gaat proberen of er een Grant (gift) gegeven kan worden, omdat in Suriname veel gegeven wordt aan initiatieven die voor het land en haar bewoners verbetering betekenen.
En dat is ons plan natuurlijk ten voeten uit!!
Misschien komt de locatie die we willen ineens een stuk dichterbij.
Volgens Bert is het heel goed mogelijk dat alles dit jaar nog gerealiseerd kan worden!!!
Dat betekent, dat Engel en ik ons moeten voorbereiden op een afscheid van een heleboel dat ons dierbaar is.
Zal bij thuiskomst alvast verhuisdozen gaan aanschaffen.
Voordeel: de schuur wordt een keertje goed opgeruimd.
Voor wie het schuurtje van Engel nog kent......... bedoel ik dus.


Zojuist mevr. Ferrier gebeld, omdat ik van de First Lady alleen een telefoonnummer doorgekregen heb.
Ik wilde haar vragen of ze misschien interesse had om ons plan te ontvangen etc. etc., maar ze zei, dat de First Lady (zo noemen ze haar, in plaats van iedere keer mevr. Bouterse) haar zelf had gebeld met de vraag of ze op zeer korte termijn een gesprek met ons wilde hebben, gezien de naderende vertrektijd van ons.
En als we ons gesprek bij de bank hebben gehad, kunnen we rechtstreeks door naar haar!!
Hoezo draaikolk??
Stroomversnellingen zijn het en soms stevenen we af of watervallen.
Maar: go with the flow......

Dinsdagmorgen gaan we naar Meerzorg, aan de andere kant van de Surinamerivier, waar Jenny Graanoogst een school voor kinderen met een beperking aan het opzetten is.
Ze heeft bij 5 scholen onderzoek laten doen door een orthopedagoog uit Nederland, die in zijn vakantie belangeloo aan het werk is gegaan, om te kijken welke kinderen dreigen vast te lopen binnen het reguliere onderwijs.
En nu heeft ze een klas met 15 kinderen, waarvan men in ieder geval zeker weet dat er iets met ze aan de hand is, maar nog niet precies wat.
Dat komt later wel.
En ik ben uitgenodigd om in en na de pauze de kinderen te komen observeren en te kijken of ik autistisch gedrag kan ontdekken.
Natuurlijk ga ik geen diagnoses of wat dan ook stellen, maar alleen kijken hoe kinderen zich gedragen t.o.v. elkaar en binnen het schoolprogramma.
En deze indrukken kan ik meenemen naar Nederland, zodat ik kan vertellen hoe kinderen met een beperking in Suriname worden opgevangen (of niet, want de meesten zitten nog op gewone scholen, zonder extra begeleiding of aangepast leerprogramma. Of erger, thuis)

En woensdag gaan we hier in de buurt afscheid nemen van al onze vrienden.
Er zijn er heel veel bijgekomen en allemaal gaan ze duimen om onze plannen te laten slagen.
Worden ook hier en daar gebedjes opgezegd richting God, Allah, Boeddha etc. en kaarsjes gebrand.
En vergeet de geestenwereld van Suriname niet!!
Lief toch?

Morgenavond (zaterdag 5-4) vindt er een groot feest hier vlakbij plaats.
Er worden wassie's gegeven (kruidenbaden), gedanst, mensen die in trance raken etc.
Het zijn zuiveringsrituelen.
Engel is een poosje geleden uitgenodigd, maar gaat morgenmiddag even vragen of ik ook mee mag.
Ga wel filmen hoor, want zoiets maakt een buitenstaander niet vaak mee.
Dit feest is voor ingewijden en niet iets wat voor toeristen is opgezet.
Pure emoties allemaal.

Lieve mensen, voorlopig hebben jullie weer genoeg te lezen gekregen.
Ik zal kijken of ik nog een paar mooie foto's kan vinden die dit verhaal een beetje kleur kunnen geven.

de verhalen zoals ik tot nu toe geschreven heb, komen later wel op de site.
Engel heeft netjes bijgehouden wat we zo allemaal gedaan hebben.
Maar ik ga steeds meer achterop raken, vandaar dat ik het zo gedaan heb.

We gaan nog even flink genieten van de laatste week hier en ook nog veel regelen en zo.
en als er nieuwe ontwikkelingen zijn, dan zijn jullie de eerste die het horen, ok??

lieve groet van Engel en Madelon


ps; denken jullie ook een beetje aan ons, as. maandag rond negen uur?


wordt vervolgd.............