rustig dagje
Blijf op de hoogte en volg Madelon
21 Januari 2014 | Suriname, Paramaribo
Vandaag staat er niets gepland.
Wel moet er nodig weer gewassen worden, want je zweet je hier een ongeluk. Een paar maal baden (douchen) is geen overbodige luxe.
Toch gaan we 's middags weer even een wandeling maken; ditmaal naar Tom Slangen, die achter op het erf van de fam. With woont.
Vorige keer ben k niet meegeweest, dus deze keer mee om kenns met hem te maken.
Het is een Nederlandse jongen die door omstandigheden in Nederland (ziek geworden door chemische middelen tijdens het werk) vertrokken is naar Suriname en hier nu woont met vriendin en zoontje.
Hij heet ons van harte welkom, maar geeft tevens aan dat het momenteel net zo goed met hem gaat. Hij heeft veel pijn en wil zo gaan liggen. Maar even wat praten kan wel, mits niet te lang.
Het blijkt dat zijn relatie inmiddels over is . Zijn vriendin had nog 2 kinderen en Tom is niet in staat voor 3 kinderen te zorgen, terwijl zij aan het werk is. Ze is toen vertrokken met achterlating van hun zoontje, waar hij nu voor zorgt.
Hij heeft zich bij zijn situatie neergelegd. Had van zijn advocaat gehoord dat zijn voormalige werkgever toegegeven had dat hij inderdaad schade had kunnen opgelopen,maar omdat niet exact aangegeven kom worden wáár (Tom werkte op verschillende locaties), is verzoek om schadeclaim afgewezen!! Hij was her zó kapot van, dat hij zich neerlegt bij de feiten: hij heeft een zware vorm van Parkinson en zal zijn leven lang medicatie nodig hebben.
Maar het is verbazingwekkend hoe positief hij verder is!
Engel heeft foto's van zijn zoontje van 2 jaar geleden meegenomen en Tom vindt ze geweldig. Ook zijn zoontje Damian herkent zichzelf en vindt het allemaal prachtig.
We blijven maar even, en Betsy maakt van de aanwezige kinderen (die altijd overal vandaan komen) mooie foto's.
We beloven nog eens langs te komen en gaan snel weg; Tom heeft behoorlijk pijn en wil graag liggen.
Thuis gaan we vast spullen inpakken voor morgen: gaan voor 3 dagen naar Josephdorp in het Tibiti-gebied.
Wordt hangen, dus.
Verder geen idee wat we kunnen tegenkomen of hoe onze accommodatie eruit ziet.
Winston haalt ons om 8 uur op en we gaan op Zanderij de laatste inkopen doen.
Ook voor Winston is het de eerste keer dat hij naar dit gebied gaat.
Hij vindt het even spannend als wij.
wordt vervolgd.....
Wel moet er nodig weer gewassen worden, want je zweet je hier een ongeluk. Een paar maal baden (douchen) is geen overbodige luxe.
Toch gaan we 's middags weer even een wandeling maken; ditmaal naar Tom Slangen, die achter op het erf van de fam. With woont.
Vorige keer ben k niet meegeweest, dus deze keer mee om kenns met hem te maken.
Het is een Nederlandse jongen die door omstandigheden in Nederland (ziek geworden door chemische middelen tijdens het werk) vertrokken is naar Suriname en hier nu woont met vriendin en zoontje.
Hij heet ons van harte welkom, maar geeft tevens aan dat het momenteel net zo goed met hem gaat. Hij heeft veel pijn en wil zo gaan liggen. Maar even wat praten kan wel, mits niet te lang.
Het blijkt dat zijn relatie inmiddels over is . Zijn vriendin had nog 2 kinderen en Tom is niet in staat voor 3 kinderen te zorgen, terwijl zij aan het werk is. Ze is toen vertrokken met achterlating van hun zoontje, waar hij nu voor zorgt.
Hij heeft zich bij zijn situatie neergelegd. Had van zijn advocaat gehoord dat zijn voormalige werkgever toegegeven had dat hij inderdaad schade had kunnen opgelopen,maar omdat niet exact aangegeven kom worden wáár (Tom werkte op verschillende locaties), is verzoek om schadeclaim afgewezen!! Hij was her zó kapot van, dat hij zich neerlegt bij de feiten: hij heeft een zware vorm van Parkinson en zal zijn leven lang medicatie nodig hebben.
Maar het is verbazingwekkend hoe positief hij verder is!
Engel heeft foto's van zijn zoontje van 2 jaar geleden meegenomen en Tom vindt ze geweldig. Ook zijn zoontje Damian herkent zichzelf en vindt het allemaal prachtig.
We blijven maar even, en Betsy maakt van de aanwezige kinderen (die altijd overal vandaan komen) mooie foto's.
We beloven nog eens langs te komen en gaan snel weg; Tom heeft behoorlijk pijn en wil graag liggen.
Thuis gaan we vast spullen inpakken voor morgen: gaan voor 3 dagen naar Josephdorp in het Tibiti-gebied.
Wordt hangen, dus.
Verder geen idee wat we kunnen tegenkomen of hoe onze accommodatie eruit ziet.
Winston haalt ons om 8 uur op en we gaan op Zanderij de laatste inkopen doen.
Ook voor Winston is het de eerste keer dat hij naar dit gebied gaat.
Hij vindt het even spannend als wij.
wordt vervolgd.....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
