Naar het ziekenhuis,
Blijf op de hoogte en volg Madelon
20 Januari 2014 | Suriname, Paramaribo
5 Uur is vroeg hoor!
Maar het blijkt al snel dat we die 2 uur wel nodig hebben om op tijd in het ziekenhuis te komen.
Dikke rijen auto's die allemaal de stad inmoeten en dat allemaal over één brug.
Esselien gaat binnendoor (noemen ze hier "boren"), maar ook daar staat het verkeer soms muurvast.
Het lijkt soms net alsof we door Bombay rijden: wie de grootste auto heeft en het brutaalst is, rijdt door.
Gelukkig zijn we op tijd in het ziekenhuis en breng ik Ram naar de ingang, terwijl Esselien en Betsy de auto parkeren.
Ram wil niet dat ik meega naar binnen, want hij kent de weg.
Es heeft een gesprek met de verpleegkundige en ook Betsy heeft aangegeven dat ze een paar vragen heeft, om een en ander duidelijk te krijgen.
Maar dat gesprek kan ook wanneer we Ram weer gaan ophalen, dus gaan we met de bus naar de stad.
Ergens koffiedrinken en wat winkels bekijken.
Esselien wil ook nog nieuwe schoenen hebben, dus daar kunnen we haar mooi bij assisteren
En Betsy wil nog een cadeautje voorhaar vriendin kopen, dus gaan we bij Kirpalanie naar binnen.
Het eerste wat we zien zijn rijen met plastic!!
Het maakt niet uit wát het is, als het maar van plastic is.
Geeft wel een vrolijke tint.
Wat is deze winkel trouwens volgepropt zeg. Bijna tot aan het plafond!
2 Jaar geleden hebben Aniek en ik nog zo gelachen om een etalagepop; een manspersoon keek zó chagarijnig, dat je bijna bang werd om er langs te lopen.
Eens kijken of hij er nog staat.
Kan hem niet meer vinden, maar wel anderen.
Ze hebben allemaal kale koppen en er zijn pruiken opgezet die soms dwars en dan weer achterstevoren staan.
Is design, denken we.
Betsy vindt op de afdeling stoffen een paar leuke lapjes voor een pangi.
De verkoopster is volgens mij niet door de ballotagecommissie gekomen betreffende klantvriendelijkheid.
En nu zeg ik het nog voorzichtig!
Maar Bets heeft haar lapjes.
We denken er nog even over om naar de Centrale Markt te gaan, maar het is er zó druk en zó warm, dat we besluiten dit maar over te slaan.
In plaats daarvan kopen we een heerlijk koude icecoffee en nemen de eerstvolgende bus richting ziekenhuis.
Wanneer we weer terug zijn in het ziekenhuis, is Ram bijna klaar met zijn kuur en kunnen wij vast naar binnen bij de verpleegkundig arts.
Hij legt uit wat Ram nu precies heeft en geeft ook antwoord op de vragen die Betsy heeft.
Zo kan ze later Es nog eens goed uitleggen wat het traject is dat gevolgd moet worden.
Ondertussen is Ram er ook bijgekomen en hij krijgt te horen dat hij meer moet gaan eten, omdat een chemokuur een best zware aanslag op zijn lichaam is. En dat moet weer aansterken.
Ram beloofd meer te gaan eten en dan gaan we weer richting Meursweg, weg uit de warme benauwde stad.
Thuis eerst baden (douchen) en heerlijk een slaapje doen, zoals half Suriname 's middags doet.
Morgen staat er niets op het programma.
wordt vervolgd.......
Maar het blijkt al snel dat we die 2 uur wel nodig hebben om op tijd in het ziekenhuis te komen.
Dikke rijen auto's die allemaal de stad inmoeten en dat allemaal over één brug.
Esselien gaat binnendoor (noemen ze hier "boren"), maar ook daar staat het verkeer soms muurvast.
Het lijkt soms net alsof we door Bombay rijden: wie de grootste auto heeft en het brutaalst is, rijdt door.
Gelukkig zijn we op tijd in het ziekenhuis en breng ik Ram naar de ingang, terwijl Esselien en Betsy de auto parkeren.
Ram wil niet dat ik meega naar binnen, want hij kent de weg.
Es heeft een gesprek met de verpleegkundige en ook Betsy heeft aangegeven dat ze een paar vragen heeft, om een en ander duidelijk te krijgen.
Maar dat gesprek kan ook wanneer we Ram weer gaan ophalen, dus gaan we met de bus naar de stad.
Ergens koffiedrinken en wat winkels bekijken.
Esselien wil ook nog nieuwe schoenen hebben, dus daar kunnen we haar mooi bij assisteren
En Betsy wil nog een cadeautje voorhaar vriendin kopen, dus gaan we bij Kirpalanie naar binnen.
Het eerste wat we zien zijn rijen met plastic!!
Het maakt niet uit wát het is, als het maar van plastic is.
Geeft wel een vrolijke tint.
Wat is deze winkel trouwens volgepropt zeg. Bijna tot aan het plafond!
2 Jaar geleden hebben Aniek en ik nog zo gelachen om een etalagepop; een manspersoon keek zó chagarijnig, dat je bijna bang werd om er langs te lopen.
Eens kijken of hij er nog staat.
Kan hem niet meer vinden, maar wel anderen.
Ze hebben allemaal kale koppen en er zijn pruiken opgezet die soms dwars en dan weer achterstevoren staan.
Is design, denken we.
Betsy vindt op de afdeling stoffen een paar leuke lapjes voor een pangi.
De verkoopster is volgens mij niet door de ballotagecommissie gekomen betreffende klantvriendelijkheid.
En nu zeg ik het nog voorzichtig!
Maar Bets heeft haar lapjes.
We denken er nog even over om naar de Centrale Markt te gaan, maar het is er zó druk en zó warm, dat we besluiten dit maar over te slaan.
In plaats daarvan kopen we een heerlijk koude icecoffee en nemen de eerstvolgende bus richting ziekenhuis.
Wanneer we weer terug zijn in het ziekenhuis, is Ram bijna klaar met zijn kuur en kunnen wij vast naar binnen bij de verpleegkundig arts.
Hij legt uit wat Ram nu precies heeft en geeft ook antwoord op de vragen die Betsy heeft.
Zo kan ze later Es nog eens goed uitleggen wat het traject is dat gevolgd moet worden.
Ondertussen is Ram er ook bijgekomen en hij krijgt te horen dat hij meer moet gaan eten, omdat een chemokuur een best zware aanslag op zijn lichaam is. En dat moet weer aansterken.
Ram beloofd meer te gaan eten en dan gaan we weer richting Meursweg, weg uit de warme benauwde stad.
Thuis eerst baden (douchen) en heerlijk een slaapje doen, zoals half Suriname 's middags doet.
Morgen staat er niets op het programma.
wordt vervolgd.......
-
08 Februari 2014 - 09:46
Betsy:
Hoi Madelon, Wel een beetje door werken hoor ik mis nog 2 weken!! Ha ha.
De foto's erbij maakt het heel leuk om het te lezen wat we hebben ondernomen, gezien en meegemaakt.
Zet je wel een beetje "voordelige" foto's van mij op de site ik moet ook door met mezelf!!
Ik mis nog de foto's van de zusters met de witte kousen en de kapjes en de grietje bie !
Succes met verder schrijven. lieve groet vanuit NL /mij xxx Betsy
-
08 Februari 2014 - 18:55
Patricia En Bert:
Ha lieve familie,
Even een groet vanuit Kampen.
Hoe gaat het met jullie?
Hoe hebben jullie het tot dusver gehad?
Leuk hoor, al die verhalen!!
Groet,
Patricia, Bert & de kinderen -
10 Februari 2014 - 15:45
Jenny Van Der Steeg- Weijs:
Hé Engel en Madelon.
Het is weer fantastisch de verslagen van jou, Madelon, te lezen. En de foto's geven ook een heel mooie indruk.
Ik vond het geschetste beeld van die kikkervisjes wel heel erg leuk!! Engel als de zorgzame dierenvriend, met altijd wel weer een oplossing! Trouwens daar kunnen jullie allebei wel wat van.....
Heb het goed samen!
Lieve groet,
Jenny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
