Blaka Watra en nog meer water....

Prinses Beatrix is vandaag jarig! ( je blijft per slot van rekening
Nederlander, toch?)

Vanmorgen vroeg al weer wakker; wát een nacht!
Ik werd op een gegeven moment wakker en hoorde vlak onder me een hoop geritsel.
En dat kan in de tropen dus van alles zijn, van klein hagedisje tot kaaiman.
Alhoewel dat laatste niet erg waarschijnlijk is, maar zóu kunnen, toch?
In ieder geval lig ik roerloos te luisteren naar het gerommel en word een beetje benauwd wanneer ik ook bóven me allerlei geritsel tussen het bladerdak hoor.
Echt heen-en-weer-geren van "iets".
In ieder geval geen kaaiman, want die kunnen niet klimmen!
De volgende ochtend zie ik schuin onder mijn hangmat een gat (gaatje om eerlijk te zijn).
Er heeft een hagedis gezeten, dus een heel kleine versie van een kaaiman!
En later hoor ik van Jacintha dat boven in het bladerdak 's avonds kleine hagedissen zitten die op insecten jagen.
Je moet het maar weten.

Na het ontbijt worden we opgehaald door de broer van Jacintha, vergezeld van vrouw en kinderen en nog een man, waarschijnlijk een andere broer of zo.
Het weer is inmiddels wat minder en er dreigen donkere wolken. Maar het wordt gelukkig nooit kouder dan 21 graden.
Wanneer we aankomen in Blaka Watra, breekt de hemel open en het water stort naar beneden.
Alsof er niets aan de hand is, gaan de mannen de auto wassen en de vrouwen en kinderen gaan in het water staan om hun en elkaars haar te wassen.
En wij staan als bakra's te schuilen onder een kampje!!
Even later besluiten Betsy en ik om ook te gaan zwemmen.
Ik voel me dan ook heel erg groot en wit tussen al die Surinamers.
Maar niemand kijkt verbaasd (of ik zie het niet) en even later liggen ook wij in het donkerbruine water.
Binnen de kortste tijd hebben we kleine indiaantjes om onze nek hangen en moeten we naar een dieper gedeelte.
Een hoop plezier hebben we.
We blijven een paar uur en besluiten dan om weer terug te gaan naar Redi Doti.
Het is inmiddels opgehouden met regenen en de grote kinderen, plus die man én Engel gaan in de achterbak zitten.
Ik heb mijn grote baddoek aan een klein grietje gegeven, omdat ze zit te bibberen van de kou!

Bij thuiskomst gaat Jacintha petjel maken van de spullen die we hebben meegenomen.
En weer is het een gezellige maaltijd met z'n allen.

We maken het niet zo lang, deze avond, want zwemmen maakt moe.
Morgen gaan we alweer weg.
Hopelijk is het vannacht wat rustiger onder mijn hangmat....

wordt vervolgd...........