Naar Onoribo - Reisverslag uit Paramaribo, Suriname van Madelon Deemter - WaarBenJij.nu Naar Onoribo - Reisverslag uit Paramaribo, Suriname van Madelon Deemter - WaarBenJij.nu

Naar Onoribo

Blijf op de hoogte en volg Madelon

29 Januari 2014 | Suriname, Paramaribo

's Middags gaan Betsy en ik dan eindelijk kennismaken met Brigitte Breinburg en haar moeder.
Ze woont op plantage Onoribo, iets verder dan Billiton en dat is goed te fietsen.
Het is een niet té warme rit, maar wanneer we op de plantage aankomen, staan we toch te dampen naast onze fiets!
We hadden van Brigitte al gehoord dat ze wat later zou komen, omdat ze met de jongste naar de dokter moest, maar haar moeder is thuis.
We worden hartelijk verwelkomt en gaan onder de overkapping in de schaduw zitten.
Eerst zaten we onder de bomen, maar aangezien de mampieren het op ons voorzien hebben, zijn we snel verhuisd.
Ik geeft haar de foto's van Marius van Akkrum en zijn zus.
Marius hebben we 4 jaar geleden ontmoet. Hij is de oudste bewoner van Onoribo.
Toen ik 2 jaar geleden met Aniek op de plantage was, hoorden we dat hij was overleden en hebben zijn graf toen bezocht.
Elly is ontroerd bij het zien van de foto's: ze bewaard dierbare herinneringen aan de man en zijn zus heeft nog een nichtje opgevoed.
Ik beloof dat we nieuwe afdrukken zullen maken en deze opsturen.
Misschien hebben we de foto's op de laptop staan, dan kan ik ze naar Brigitte doorsturen
De oudste zoon van Brigitte is thuis. Dit jongetje heeft autisme en is de reden geweest voor Brigitte om naar Suriname te gaan, omdat ze binnen de hulpverlening voor haar zoon in Nederland vastliep.
Sinds ze in Suriname woont en hem begeleid in de dagelijkse dingen, maar ook hoe zijn omgeving op hem moet reageren, zien ze hem veranderen, ten goede wel te verstaan!
Het ongedwongen met het jongetje bezig zijn, niet de aandacht leggen op zijn beperkingen, maar juist op de dingen die hij wél kan, maken dit mogelijk.
Geweldig ook om te zien hoe de kinderen uit de buurt op hem reageren en hoe ze geleerd hebben met hem om te gaan!
Menig begeleider doet het niet beter!
Hoedje af voor moeder en oma, want het vergt natuurlijk wel veel doorzettingsvermogen om het voor elkaar te krijgen.
Maar het resultaat is er dan ook naar!

De moeder van Brigitte is Elly Parden en zij is RT geweest.
Ze is al met pensioen, maar nog steeds druk met advies geven binnen het onderwijs.
Van Jenny Graanoogst hadden we al gehoord dat ze elkaar kenden en het blijkt dat Elly Jenny heeft geholpen met het ontwikkelen van een reken- en taalmethode voor kinderen met een verst.beperking.

We zitten over verschillende zaken te praten (mijn plan en het werk van Betsy) en dan komt Brigitte thuis met man en jongste zoon.
Brigitte vindt het, net als ik, ontzettend leuk dat we elkaar nu ook in het echt ontmoeten.
We hadden al contact via het blog dat Brigitte schrijft, maar nu dan live!
Zowel moeder als Brigitte vinden het plan dat ik heb geweldig en zullen ook zeker gebruik gaan maken van de accommodatie, wanneer dit gerealiseerd is.
Want een kind met autisme begeleiden vergt veel energie en vooral met een kleintje erbij is het even kunnen "uitblazen" geen luxe.
We spreken af dat ik over een poosje weer contact met ze opneem om weer langs te komen.
Ze willen me helpen met het achterhalen van de adressen van andere kinderen met ASS.
Elly kan het via haar connecties doen en Brigitte via andere ouders met kinderen met autisme.
Ondertussen ga ik informeren bij de Anniecrèche het het MOB in Paramaribo.
Want érgens moeten deze kinderen toch bekend zijn?

We nemen hartelijk afscheid en dan fietsen Betsy en ik nog even over de plantage richting de Para-rivier.
Ook gaan we nog even naar het graf van Marius, maar deze kan ik niet meer terugvinden!
Het blijkt dus totaal overwoekerd te zijn!
Wanneer je nog leeft, zetten de bewoners een bordje in je tuin met de mededeling dat je de oudste bewoner van de plantage bent, maar je graf een beetje onderhouden??
Zelfs het houten kruis met zijn naam, geboorte- en sterfdatum is vergaan.
Ik ga Engel vragen of hij een nieuw bordje wil maken.
Dat is het minste wat deze man verdient.


Morgen gaan we naar Redi Doti (rode aarde)
Winston gaat ook weer mee en haalt ons om 8 uur weer op
Het is niet zover rijden als naar Jofepdorp, maar hij is hier ook nog nooit geweest.
In Redi Doti woont de schoonzus van Roëll en Engel gaat foto's maken van het stuk grond waar hij t.z.t iets wil gaan opzetten.
En bij zijn schoonzusje kunnen we logeren; ze heeft een kampje waar we kunnen verblijven.
Wordt weer hangen!!

We zullen weer boodschappen meenemen, want weten niet of er een winkeltje of zo is.
Dus op tijd naar bed en morgen weer vroeg op.


wordt vervolgd.......

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Madelon

Ambulant begeleider bij volwassenen met autisme. Visie: droom je leven en leef je dromen! Missie: het realiseren van een logeerhuis voor kinderen met autisme

Actief sinds 17 Dec. 2013
Verslag gelezen: 665
Totaal aantal bezoekers 25378

Voorgaande reizen:

13 Januari 2014 - 10 April 2014

Suriname anders.......

Landen bezocht: